SAWAD DEE

Hallo lieve allemaal,

Hier mijn eerste reisverslag over de vlucht en eerste dag vsnuit Phuket, want wat hebben we al veel meegemaakt. Tevens ook een test of hij bij jullie aankomt!

Dinsdag
Vanochtend zijn we vroeg vertrokken naar schiphol, rond 6u reden we weg en waren daar mooi optijd! Het inchecken verliep soepel (dit vond ik best bijzonder aangezien het mijn 2e keer was dat ik het vliegtuig instapte)
Nadat Manouk en ik afscheid hadden genomen van onze lieve schatten ging het dan echt gebeuren!

We vermaakten ons prima met het kijken van mensen en langs de winkeltjes te gluren. Onze eerste rit duurde ongeveer 12 uur en 30 minuten. Ik hou er niet zo van om te vliegen en zei trots tegen Manouk, dit valt nog best mee zeg. Totdat het drama turbulentie de hoek om kwam kijken, maargoed hier zal ik op den duur ook wel aan wennen. Tijdens de vlucht, ja je zal het niet geloven Lieke, ben ik begonnen in het boek PAAZ. Dit boek vind ik erg mooi en goed dat ik al op een kwart ben, bedankt René! Ook het overstappen op Singapore Airport ging goed, en ook was onze fijne vriend turbulentie er weer.... Voor vetrek konden we zien dat onze tassen in het vliegtuig geladen werden, nou èèn van de twee, die van Manouk kwam niet voorbij. Ik zei dat ze zich moest ontspnnen en niet zo druk moest maken aangezien we het begin van het inladen niet gezien hadden.

Woendag
We kwamen rond 10u lokale tijd aan op Phuket, onze bestemming voor de aankomende 2 nachten. We zijn druk geweest met onze visa voor vetrek, maar als het dan echt zover is kijken ze nergens naar. Gelukt, toen op naar de tassen, Manouk in spanning en gelukkig zat haar backpack er ook bij! Helaas bij het optillen scheurde mijn schouderband een klein stukje, ontzettend balen.
Toen we naar buiten liepen kwamen er tientallen taxi / tuktuks / bussen op ons af. We hebben gekozen voor de taxi met blauwe kentekens, aangezien deze een vaste prijs hebben.
Toen alles geregeld leek te zijn en we opweg waren stopten we ineens bij een kantoortje. De chauffeer wist niet waar hij ons naartoe moest brengen en zou het navragen op het kantoor. Om de beurt kwamen er damens bij ons in de taxi zitten om ons iets aan te bieden om te doen. We waren moe maar konden ons koppie er goed bij houden want de prijzen klonk ons niet als muziek in de oren, hoezo ik weet niet waar ik naartoe moet meneertje.
Hij reed vlekkeloos naar ons hostel toe, eindelijk! Nouja, op hrt scheuren overal tussendoor na dan. We hebben een heerlijke kamer voor ons tweetjes, om even bij te komen van de reis.
We wilden graag onze teenslippers aandoen om door de stad te wandelen, het voelde een beetje gek en op dat moment kwam ik rrachter dat ik twee linker voeten heb...... zucht, goed bezig Jolijn. Tijdens ons rondje door de stsd zijn we er achter gekomen dst dit niet wat voor ons is, er is weinig te beleven en te zien. In het gedeelte waar wij zitten teminste. Onderweg heb ik een paar teenslippers gekocht voor een prikkie, wat afdingen je wel niet kan brengen. De locals doen net zo hard mee, lachen. Maar toen ik mijn wisselgeld terug kreeg, kreeg ik een 2 euro muntstuk in mijn hand gedrukt. Hier is je 10 barth zij een medewerkster, hier tegen in gegaan dat dit euros zijn en geen bath muntjes. Het personeel was verdwenen en een oude man vond dat ik dat wel kon wisselen, dqn heb je er ook nog winst aan! Hmm hier ben ik helaas niet met hem uitgekomen maar dit is eem leerdoel voor mijn volgende opstakels. Want de Thaise taal is nog best lastig te begrijpen en te verstaan als het allemaal zo snel gaat. Onderweg kwamen we ook nog een naaiwinkeltje tegen, gevraagd of zeiets voor me kunnen betekenen ivm mijn backpack, met de man als tolk kwamen het vrouwtje en ik tot hetbesluit dat ik hem op kon halen. Toen ik er weer was met de backpack (helemaal uitgepakt) zei het vrouwtje dat het vandaag niet lukte maar morgen of overmorgen pas. Hopen dat ze op Phi Phi iets voor me kunnen betekenen aangezien we hier vrijdag met de ferry naartoe gaan!

Wij liggen heerlijk met de beentjes hoog en gaan ootijd slapen. We zijn namelijk best gesloopt!

Tot snel,
Liefs Manouk en Jolijn